Page 52 - Aurora

ağabeyim de bugünü görebilseydi oldukça güzel olurdu ama hepsi yukardan bunları sevinçle
izliyordur diye umuyordum.

İkimiz meydanda bayrak sallayıp diğerleriyle birlikte yürüdük. Yüzündeki o tebessüm, asla
unutamayacağım bir şey. Hep öyle mutlu olmanı diledim. Ailemizin ölümünü, bununla da
anmanı istedim. Ölümlerinin bir hiç uğruna olmadığını hep bilmeni istiyorum.

Bu sana yazdığım son mektubum. Son bir şeyden daha bahsetmek istiyorum. Bunca zamandır
yaşanan zorluklara tek başıma göğüs germem gerekti. Mektebe de gidemedim. Öğrenme
isteğim hep çok fazla olsa da bu şartlar altında çok da mümkün değildi. Bu nedenle hep
içimde kaldı. Senden tek isteğim okuyup öğretmen olman. Zorunlu hissetme kendini!
Küçükken hep öğretmen olmak isterdim ama olamadım. Eğer sen olabilirsen bir kez bile olsa
öğretmen önlüğüyle ders anlatışını dinlemek istiyorum. Çocuklarla aran da iyiydi okumayı da
severdin. Öğretmenliğin sana uygun olduğunu da düşünüyorum.

Kendine çok iyi bak.”

2

Son cümleyi de okuyunca defteri kapadı Barış öğretmen. Sınıftaki öğrencilerine baktı hafifçe
tebessüm etti ve ayağa kalkıp “Bu defterin sahibi benim ablamdı fark ettiğiniz üzere. Benim
yaşımın oldukça küçük olduğu bir vakitte annemizi, babamızı ve ağabeyimizi acı bir şekilde
kaybetmemize rağmen beni çok iyi yetiştirdi. O zamanlardan tek hatırladığım anım
cumhuriyetin ilanı. Herkesin ne kadar coşkulu olduğu ve gökyüzünde dalgalanan bayrağımız
hafızamda o günkü gibi duruyor. Asıl konumuza gelecek olursak şunları söylemek istiyorum.
Şu anda bu sınıflarda oturup eğitim alabilmeniz atalarınız sayesindedir. Başta önder Mustafa
Kemal Atatürk olmak üzere tüm halk, canları pahasına savaştı.” Öğretmen biraz durdu ve
öğrencileri inceledi. Hepsinin onu dinlediğine emin olunca sözüne devam etti. “İstiklal
Marşı‟ndan bir kıta okuyacağım size:

„Bastığın yerleri toprak diyerek geçme, tanı,

Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı.

Sen şehit oğlusun, incitme, yazıktır atanı

Verme, dünyaları alsan da bu cennet vatanı.

Bastığınız toprağın her karışında şehitlerimizin kanı var. Onlar sizin özgürce, bağımsızca
yaşayabilmeniz için savaştı. Size düşen görev ise atalarınızın size bıraktığı emaneti
olduğundan daha iyi bir şekilde sonraki nesle bırakmak. Bu nedenle ne zaman canınız
çalışmak istemezse veya okuldan sıkılırsanız bunları hatırlayın.”

Çocukların hepsi öğretmenlerinin anlattıklarından çok etkilenmişti. Bu duruma sevindi Barış
Öğretmen. Ablasının tek ve son isteğini yerini getirmenin huzurunu yaşadı.

Sınıftan çıkarken gözleri dolu doluydu.

50